پلیمرهای مصنوعی

 

پلیمرهای مصنوعی یا پلیمرهای سنتی، گروهی از موادی هستند که از واحدهای ساختاری کوچکتر به نام مونومرها تشکیل شده‌اند و توسط اتصال مونومرها به یکدیگر توسط فرآیندهای شیمیایی و صنعتی، زنجیره‌های بلندتری را تشکیل می‌دهند. این زنجیره‌ها به عنوان ساختار اصلی پلیمرها عمل می‌کنند و خواص و کاربردهای آنها را مشخص می‌کنند. پلیمرهای مصنوعی بسیار متنوع و در صنایع مختلفی مانند بسته‌بندی، صنعت خودرو، صنایع الکترونیک، پزشکی و غیره مورد استفاده قرار می‌گیرند. در ادامه، به بررسی گسترده‌تری از پلیمرهای مصنوعی، ویژگی‌ها، روش‌های تولید، کاربردها، مزایا و معایب، به همراه مطالعات موردی خواهیم پرداخت.

 

بخش اول: مفهوم و تاریخچه پلیمرهای مصنوعی

1. مفهوم پلیمرهای مصنوعی

پلیمرهای مصنوعی به موادی اطلاق می‌شود که از واحدهای ساختاری کوچکتر به نام مونومرها به وسیله فرآیندهای شیمیایی و صنعتی به یکدیگر متصل شده‌اند و زنجیره‌های بلندی را تشکیل می‌دهند.

 

2.  تاریخچه پلیمرهای مصنوعی

دوره اولیه: گسترش صنعتی در قرن نوزدهم باعث شد که محققان به دنبال راه‌هایی برای تولید مواد جایگزینی برای مواد طبیعی باشند. در سال ۱۸۶۲، الکساندر پارکس، نخستین پلیمر سنتتیتیک را به نام "پلی وینیل کلراید" (PVC) تولید کرد.

 

دوره مدرن: پس از جنگ جهانی دوم، صنعت پلیمرها با پیدایش موادی مانند پلی‌اتیلن و پلی‌پروپیلن به رشد قابل توجهی دست یافت. این پلیمرها از مواد نفتی به دست می‌آمدند و به خاطر ویژگی‌های منحصربه‌فردشان در بسیاری از صنایع مورد استفاده قرار گرفتند.

 

بخش دوم: روش‌های تولید پلیمرهای مصنوعی

1.پلیمریزاسیون

پلیمریزاسیون گرما:

پلیمریزاسیون زیمینه:

2.فرآیندهای تولید دیگر

اکستروژن

ریخته‌گری

سازوکار تزریق

بخش سوم: دسته‌بندی پلیمرهای مصنوعی

1. بر اساس ساختار

پلی‌اتیلن‌ها

پلی‌پروپیلن‌ها

پلی‌وینیل‌ها

پلی‌استرها

پلی‌اکریل‌ها

2. بر اساس ویژگی‌های فیزیکی

پلیمرهای مکانیکی

پلیمرهای الکتریکی

پلیمرهای حرارتی

پلیمرهای شیمیایی

بخش چهارم: کاربردهای پلیمرهای مصنوعی

1. بسته‌بندی

پوشش‌های پلاستیکی

کیسه‌ها و کانتینرها

فیلم‌های ایزولاسیون

2. صنعت الکترونیک

بهره‌برداری از ویژگی‌های الکتریکی پلیمرها

ساخت قطعات الکترونیکی

3.خودروسازی

ساخت قطعات داخلی و خارجی خودرو